মূলঃ শীৰ্ষেন্দু মুখোপাধ্যায়
অনুবাদঃ ৰাজীৱ ফুকন
উপন্যাসখনৰ সূচীপত্ৰলৈ যাবলৈ ইয়াত ক্লিক কৰক
সপ্তম অধ্যায়
টেলিফোনৰ সন্মুখত অলপ পৰ জুপ লাগি বহি
থাকি তেওঁ শোৱনী কোঠালৈ গ'ল৷ এতিয়াও তেওঁৰ বিছনাখন তোলা হোৱা নাই৷ তেওঁৰ
ঘৰত তিনি চাৰিজন কাম কৰা মানুহ৷ কিন্তু এই কোঠাটোত প্ৰৱেশাধিকাৰ তেওঁ কাকো দিয়া
নাই৷ তাৰ কাৰণ তেওঁৰ শোৱনী কোঠাত নগদ কেবা লক্ষও টকা থাকে৷ ছবি বিক্ৰীৰে টকা৷ আগতে
সৰ্বজিতে ছবি বিক্ৰী কৰিছিল নগদ টকাত৷ কোনো বেংক ৰেক'ৰ্ড নাথাকে৷ সেইবোৰ টকা ঘৰতে জমা আছে৷
আজিকালি সৰ্বজিতে নিয়মটো সলাইছে৷ টকা আজিকালি বেংকত জমা হয় আৰু মোটা অংশ এটা ইনকাম
টেক্সত দিবলগীয়া হয়৷ এই ব্যৱস্থাটো ইৰাৰ একেবাৰে পচন্দ নহয়৷ ইয়াকে লৈ সৰ্বজিতৰ
সৈতে তেওঁৰ এক সময়ত তুমুল কাজিয়া লাগিছিল৷ কিন্তু সৰ্বজিতে কৈছিল, "আৰু নহয়৷ যথেষ্ট ইনকাম কৰিলো৷ দিনৰ
পিছত দিন এনেকৈ টেক্স ফাঁকি দি থাকিলে এদিন নহয় এদিন ধৰা পৰিমেই৷"
কিন্তু আগৰ টকাখিনি বেংকত ওভোতাই দিয়া
নহ'ল৷ কনজুছ বুঢ়ীৰ দৰে টকাখিনি সাৱতি ধৰি থাকিল ইৰাই৷ টকাৰ উপৰিও তেওঁৰ
ইন্দিৰা বিকাশ, কিশান বিকাশ আদি অনেক শ্বেয়াৰ কিনি থোৱা আছে৷ আছে যথেষ্ট পৰিমাণৰ
সোণ-ৰূপো৷ সেয়ে কোঠাৰ বাহিৰলৈ গ'লে কোঠাত তলা লগাই থৈ যায়৷ এই কোঠাটোত ঘৰৰ আন
কোনেও তেনেকৈ নুসুমায়৷ তিনিটা মজবুত ষ্টীলৰ আলমাৰী, এটা চেল্ফ, এখন বিছনা, এখন ৰাইটিং ডেস্ক আৰু কোঠাৰ এচুকত এটা
টিভি- মোটামটি এইখিনিয়েই তেওঁৰ সম্পত্তি৷ ৱাৰড্ৰপ আৰু ড্ৰেছিং টেবুল অৱশ্যে আছে৷
কোঠাত সোমাই প্ৰথমতেই গাৰুৰ তলত ৰখা
ৰিভলভাৰটো চাবলৈ গ'ল ইৰাই৷ আৰু তাৰ পিছতেই মূৰত পৰিল বজ্ৰঘাট৷
বত্ৰিশ বোৰেৰ লুগাৰ ৰিভলভাৰটো নাই৷
নাই মানে নাইয়েই৷ ক'তোৱেই নাই৷ ইৰাই পাগলৰ দৰে সৰ্বত্ৰ
বিচাৰি চালে৷ ক'তো নাপালে৷
এই কোঠাটোত তেওঁৰ বাদে আৰু কোনো
নাথাকে৷ ঘৰটো বেছ ডাঙৰ৷ টিনা, নিনা আৰু বিল্টুৰ নিজা নিজা ৰুম আছে৷ এই কোঠাটো
যিমান দূৰ সম্ভৱ জেলখানা বনাই ৰাখিছে তেওঁ৷
ইৰাই টকা ভাল পায়৷ কিয় ভাল পায়,
তাৰ
কোনো বাখ্যা নাই৷ সুখৰ কথা যে টকা তেওঁৰ বহুত আছে৷ সৰ্বজিৎ আজিকালি টকা পইছাৰ
ক্ষেত্ৰত যথেষ্ট উদাসীন৷ ৰিখিয়াত তেওঁ বিলাসিতাহীন জীৱন কটাই, শুনিছে ইৰাই৷ মদৰ দাম আৰু যৎকিঞ্চিৎ হ'লেই তেওঁৰ চলি যায়৷ এজেন্টৰ জড়িয়তে
টকাটো তেওঁ পাই যায়, কলিকতালৈ আহি বেঙ্কৰ পৰা টকা নুলিয়াই৷ গতিকে বেঙ্কত যি জমা হয় তাৰ
ওপৰত ইৰাৰেই প্ৰভুত্ব৷ জইন্ট একাউন্টৰ পৰা ইচ্ছা কৰিলেই তেওঁ টকা উলিয়াই নিব পাৰে৷
সাৱধানৰ মৰণ নাই, সেয়ে ইৰাই জইন্ট একাউন্টৰ পৰা সিংহভাগ টকা উলিয়াই নি নিজৰ একাউন্টত
ভৰাই থয়৷ তাৰোপৰি কলেজৰ পৰা দৰমহাও যথেষ্ট পায় তেওঁ৷ টকাৰ দিশৰ পৰা ইৰা যথেষ্ট
সুখতে আছে৷
সুখৰ অভাৱ তেওঁৰ বেলেগ জেগাত৷
তেওঁৰ বয়স সাতত্ৰিশ-আঠত্ৰিশ৷ লাহিপাহি
আৰু সুঠাম শৰীৰত এতিয়াও ভৰপক যৌৱন৷ সৰ্বজিতৰ ফালৰ পৰা তেওঁ কোনোদিনেই সিমান মনোযোগ
পোৱা নাই, পোৱা নাই শৰীৰৰ আহ্বানৰ প্ৰতি সহাৰি৷ তেওঁলোকৰ মাজত সুসমন্বয় গঢ়ি
নুঠিল কোনোদিনে৷ বছৰৰ পিছত বছৰ দুঃসহ এই মনোমালিন্য লৈয়ে কটাইছে সিহঁতে৷ বছৰটোৰ
হয়তো সাত আঠ মাহেই কোনো কথা-বাৰ্তা নহয়৷ মাজে মাজে লাগে তুমুল কাজিয়া৷
ইৰাই ছেক্সৰ কথা লৈ অভিযোগ কৰিলে
সৰ্বজিতে কয়, "ছেক্সটো আশী শতাংশ মানসিক, বিশ শতাংশ শাৰীৰিক৷ কোনো পুৰুষ কোনো
নাৰীৰ ওচৰত দিনৰ পিছত দিন অপমানিত হৈ থাকিলে তাইৰ প্ৰতি ছেক্সুৱেল আৰ্জ নাহে৷
তোমাৰ প্ৰতিও মোৰ নাই৷"
"তেনেহ'লে মই কি কৰো?"
সৰ্বজিতে নিৰ্বিকাৰভাৱে কৈছিল,
"অন্য পুৰুষ বিচাৰি লোৱা৷ তোমাক কৈ থ'লো, মোৰ পৰা বাধা নপোৱা৷ বিচাৰিলে ডিভোৰ্ছ
দি বিয়াও কৰাব পাৰা৷ তোমাৰ যি মন৷"
ডিভোৰ্ছৰ কথা সিহঁতৰ মাজত বাৰে বাৰে
ওলালেও কিয় জানো আইন আদালতৰ ওচৰ চপাৰ আগ্ৰহ কোনেও নেদেখুৱালে৷ সঁচা কথা ক'বলৈ গ'লে, সৰ্বজিৎ বা ইৰাৰ কোনোবাজনৰ জীৱনত
দ্বিতীয় মহিলা বা পুৰুষ থকা হ'লে হয়তো আগ্ৰহটো হ'লহেঁতেন৷ তেনেকুৱাও একো নাছিল৷ সুধাময়
ঘোষ আৰু তেওঁক সাঙুৰি যিটো ৰটনা ওলাইছে সেইটোযে একদম বাজে কথা সেইটো অন্ততঃ ইৰাই
জানে৷ সুধাময় সৰ্বজিতৰ বন্ধু়৷ খুব ভাল বন্ধু৷ কিন্তু ইৰাৰ সৈতে তেওঁৰ সেই ধৰণৰ
সম্পৰ্ক নাই যাৰ বাবে তেওঁক আৰু সুধাময়ক আদম আৰু ইভ বনাব পাৰি৷
ইৰাৰ যৌৱনকালতো মৰুভূমিৰ দৰে৷ হাতত
প্ৰচুৰ টকা, ঘৰ-দুৱাৰ, গাড়ী-মটৰ, পূৰ্ণতাৰে ভৰপূৰ৷ হ'লেও এই এটা ক্ষেত্ৰতে তেওঁ এক বিশুদ্ধ
নাৰী৷
খুবেই নিৰস আছিল ইৰাৰ জীৱনটো
যেতিয়ালৈকে সেই চোৰটো অহা নাছিল৷
নাই, শৱৰক তাই অকণো মিছা কোৱা নাই৷ এদিন
ৰাতি চোৰ অহাতো সঁচা৷
ইৰাই তেওঁৰ ক্ৰনিক ইনছ'মেনিয়াৰ মাজতো কেতিয়াবা কেতিয়াবা দুই
এৰাতি শুৱে৷ সিদিনাও তেনেকৈয়ে শুই পৰিছিল৷ আৰু টোপনিৰ মাজতে হঠাৎ সাৰ পাই খিৰিকীৰ
বহিৰত মানুহটো দেখি গুলিও কৰিছিল ঠিকেই৷ আনকি আহত চোৰটো পৰি গৈছিল খিৰিকীৰ তলত৷
বাকীখিনি শৱৰক বনাই কৈছে ইৰাই৷ চোৰটো
পলোৱা নাছিল৷ সি হাতত আঘাত পাই পৰি গ'লেও কেইছেকেণ্ড মান পিছতেই উঠি থিয় হ'ল৷ ইৰাই তেতিয়ালৈকে কোঠাৰ লাইট
জ্বলাইছিল আৰু মানুহ দুনুহ মাতিবলৈ প্ৰস্তুত হৈছিল৷
চোৰটোৱে ক'লে, "প্লীজ, মোৰ কথা শুনক৷"
ইৰাই উভতি খিৰিকীৰ পিনে চাই হতবাক৷ ঘৰৰ
ষ্টিক লাইটৰ পোহৰত স্পষ্ট দেখা গৈছে চোৰটোক৷ খুবেই চিনিকি চেহেৰা৷
ইৰাই অবাক হৈ ক'লে, "তুমি! ইমান ৰাতি তুমি ইয়াত কিয়?
আৰু
এনেদৰে কিয়?"
"প্লীজ৷ মোৰ কিছু কথা আছে৷"
"কথা! মাজৰাতি তুমি মোৰ সৈতে কথা
পাতিবলৈ আহিছা৷ তাকো খিৰিকীৰ গ্ৰীল ভাঙি৷ মই তোমাক পুলিচত দিম৷"
"চাওঁক৷ মইতো পলোৱা নাই৷ পুলিচত খবৰ
দিয়ে দিয়ক, মই কিন্তু নপলাওঁ৷"
"তেনেহ'লে এনেকুৱা কৰিলা কিয়? তুমি কি পাগল নেকি?"
"হয় চাগে৷ প্লীজ লেট মি ইন৷"
"নাই৷ ইমান ৰাতি তোমাক ঘৰত সোমাব দিব
নোৱাৰিম৷ মোৰ ভাব হৈছে তোমাৰ মূৰৰ গণ্ডগোল হৈছে৷ মই তোমাক পুলিচতো দিব খোজা নাই৷
ঘৰলৈ যোৱা ডেভিড৷"
"মই উভতি যাবলৈকে অহা নাই৷ মই আহিছো
আপোনাৰ ওচৰলৈ৷"
"তুমি হয়তো ড্ৰাগ এডিক্ট৷ নে মদ খাইছা?"
"সেইবিলাক একো নহয়৷ আপুনি এনেই সন্দেহ
কৰিছে৷ আই এম ব্লিডিং লাইক হেল৷ দেখিছেই দেখন৷ অথচ ৰৈ আছে কিয়? কথাটো জৰুৰি৷"
"তোমাৰ মতলব ঠিক নহয়৷"
"ভয় নাখাব৷ মই শত অপৰাধ কৰিলেও আপোনাৰ
কোনো ক্ষতি কোনোদিনে নকৰো৷ সেই সাধ্য মোৰ নাই৷"
"আচ্ছা, এটা কথা কোৱা৷ তুমি কি টিনাক চেডিউছ
কৰিবলৈ আহিছিলা আৰু ৰুম ভুল কৰি মোৰ ৰুমত সুমাব খুজিছিলা৷"
"নাই মেডাম, টিনাৰ ৰুম মই চিনো৷ মই আপোনাৰ
ওচৰলৈকেহে আহিছিলো৷"
ডেভিডৰ বয়স আঠাইছৰ পৰা ত্ৰিছৰ ভিতৰত৷
খীণ, ওখ আৰু দাড়ি গোফে এক ভাবুক চেহেৰা৷ মূৰত অবিন্যস্ত চুলিৰ জোপোৰা৷
তাৰ চকুজুৰি অস্বাভাৱিক টনা আৰু মাদকতাময়৷ কিশোৰী টিনাই তাইৰ ইমানবোৰ বন্ধুৰ মাজত
এই বয়সস্থ বন্ধুজনক অলপ বেছিয়েই পচন্দ কৰে৷ শুনা যায়, ডেভিড যাযাবৰ, কিন্তু কেৰেলাত তাৰ ঘৰৰ অৱস্থা খুবেই
ভাল৷ তাৰ দেউতাক এজন ইণ্ডাষ্ট্ৰিয়েলিষ্ট৷
অলপ হেঁহো-নেহো কৰিছিল ইৰাই৷ কিন্তু ইৰা
সাহসী মহিলা৷ ক'লে, "তোমাক ৰুমত সোমাবলৈ দিম৷ কিন্তু এটা কথা মনত ৰাখিবা, মোৰ হাতত ৰিভলভাৰ থাকিব৷ কিবা চতুৰালি কৰা দেখিলেই কিন্তু গুলি কৰি দিম৷"
"এগ্ৰিড মেডাম৷"
এই কোঠাটোৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলাই যোৱা
বাটটো অলপ পাক লগা৷ পাছেজলৈ গৈ তাৰ পৰা মূল দুৱাৰলৈ যাব লাগিব৷ কিন্তু বাথৰুমত এখন
জামাদাৰ অহা সৰু দৰজা আছে৷ সেইখন খুলি দিলে ইৰাই৷
ডেভিড কোঠাত সোমাল৷
ৰক্তাক্ত বাওঁ হাতখন সোঁহাতেৰে চেপি
ধৰি আছিল ডেভিডে৷
ইৰাৰ অকণমান দয়া উপজিল৷ তেওঁ ড্ৰয়াৰ
খুলি বেণ্ড এইড আৰু তুলা উলিয়াই ক'লে, "লগাই লোৱা৷"
ডেভিডে মূৰ জোকাৰি ক'লে, "হ'ব৷ ডি উণ্ড ইজ নট ভেৰি চিৰিয়াছ৷"
"তোমাৰতো মৰাৰ চান্স আছিল ডেভিড৷"
"আপোনাৰ ৰিভলভাৰ থকা বুলি জনা হ'লে সাৱধান হ'লোহেঁতেন৷"
"এনেদৰে কোনোবা আহে নেকি? এনেকুৱা কি কথা মাজৰাতি ক'বলগীয়া?"
হাঁহিলে ডেভিডক যে কিমান ধুনীয়া দেখি
সেয়া জানি অবাক হ'ল ইৰা৷ ডেভিড ক'লা, কিন্তু সাংঘাতিক হেণ্ডচম৷ ক'লে, "মই আপোনাক অলপ চক খুৱাই দিব
বিচাৰিছিলো৷"
"কিয় ডেভিড?"
"মই যি কথা ক'বলৈ আহিছো, সেয়া স্বাভাৱিক পৰিস্থিতিত ঠাণ্ডা
মাথাৰে ক'ব পৰা নাযায়৷ ইট ৰিকুয়াৰ্ছ চাম মেডনেছ৷"
"কোৱা কি কথা? মইতো একোৱেই ধৰিব পৰা নাই৷"
"ৰিভলভাৰটোতো আপোনাৰ হাততে আছে৷ ইচ্ছা
কৰিলে গুলিয়াই দিব পাৰে৷ কিন্তু কথাটো মই ক'বই লাগিব৷"
"কোৱা ডেভিড৷"
"মই আপোনাক বহুত ভাল পাওঁ৷"
ইমান অবাক ইৰা কেতিয়াও হোৱা নাছিল৷
দুবছৰ আগতে তাৰ বয়স আছিল আৰু কম৷ হ'লেও হিচাপ মতে ডেভিড তেওঁতকৈ ছয় সাত বছৰ সৰু,
টিনাৰ
বন্ধু৷ এনেকুৱাও হয় জানো?
"খং নকৰিব৷ এইবিলাক ক্ষেত্ৰত একো কৰিব
পৰা নাথাকে৷ লাভ কামছ লাইক এ ফ্লাড৷"
"পাগল হৈছা?"
ডেভিডে মূৰ জোকাৰি ক'লে, "চৰ্ট অফ মেডনেছ, ইয়েছ৷ কিন্তু মই আপোনাৰ প্ৰতি ইমানেই
আকৰ্ষণ বোধ কৰো, ইমানেই আপোনাৰ কথা ভাবো যে একোতে মন বহুৱাব নোৱাৰো৷"
"তুমি টিনাৰ বন্ধু৷ পাহৰি নাযাবা৷"
ডেভিডে সিমানেই সুন্দৰ হাঁহি মাৰি ক'লে, "কোনোদিনে তাইৰ বয়ফ্ৰেণ্ড নাছিলো৷ মই
তাইৰ ওচৰত কৃতজ্ঞ৷ তাইৰ বন্ধুত্বৰ সুত্ৰেইতো আপোনাক ল'গ পালো৷"
ইৰাই মুখেৰে প্ৰতিবাদ কৰিলেও ভিতৰি
ভিতৰি জানো সুখী হোৱা নাই? মধ্য ত্ৰিশত তেওঁ এতিয়াও যুৱকক মুগ্ধ কৰিব
পাৰে৷
ইৰাই ৰিভলভাৰটো ড্ৰয়াৰত থৈ খুব যতনেৰে
ডেভিডৰ হাতত এন্টিচেপ্টিক লগালে৷ ক্ষত স্থান চিল কৰি দিলে৷ তাৰ পিছত ক'লে, "পাগলামি বহুত হ'ল৷ এতিয়া ঘৰলৈ যোৱা৷"
"মই শুনিছো, আপোনাৰ ইনছোমেনিয়া আছে৷"
"আছেতো৷"
"মোক এটা অনুমতি দিব?"
"কি অনুমতি?"
"মই ৰাতি বাৰটা এটাত আহি যাম৷ তাৰপিছত
আপোনাৰ সৈতে কথা পাতিম, বা বহি থাকিম৷ যদি আপুনি নিবিচাৰে তেতিয়া বেলেগ কথা৷"
"সেয়া হ'ব নোৱাৰে?"
"কিয় নোৱাৰে? আপুনি ইচ্ছা কৰিলেই পাৰে৷"
"ৰাতি এজন পুৰুষক.... নাই নাই৷
ছিঃ৷"
"আপুনিতো সংস্কাৰৰ ফালৰ পৰা কৈছে৷
কিন্তু প্ৰেমে জানো সেইবোৰ মানে?"
"মইতো আৰু তোমাৰ প্ৰেমত পৰা নাই
ডেভিড৷"
"ঠিকেই কৈছে৷ আপুনি এগৰাকী অকলশৰীয়া
নিদ্ৰাহীন সঙ্গীহীন নাৰী৷ মই আপোনাক সংগ দিবলৈ আহিম৷ ইমানেই মাত্ৰ৷"
"মোৰ ল'ৰা-ছোৱালীকিটা ডাঙৰ হৈছে৷ সিহঁতে গম
পাব৷"
"নাই৷ আমি সতৰ্ক হ'লে কোনেও গম নাপায়৷"
"কিয় পাগলামি কৰিছা ডেভিড?"
"পাগলেতো পাগলামিয়েই কৰিবই, নহয় জানো?"
"তুমি ঘৰলৈ যোৱা ডেভিড৷"
"চাওঁক, ইৰাদেৱী, মই ভাল ঘৰৰ ল'ৰা৷ মোৰ দেউতা বিগ মেন৷ মই এজন
কুৱালিফাইড ডাক্তৰ, যদিও কেতিয়াও প্ৰেক্টিছ কৰা নাই৷ মই নিচা নকৰো৷ যাযাবৰ? হয়৷ মোৰ উটি ভাঁহি ফুৰিবলৈ ভাল লাগে৷
আপোনাৰ আগতে মই কোনো নাৰীৰ প্ৰেমত পৰা নাই৷ আই এম নট এ ওমেনাইজাৰ৷ দয়া কৰি মোক
লম্পত বুলি নাভাবিব৷"
"ঠিক আছে৷ কিন্তু তুমি যি বিচাৰিছা
সেয়াও নহয়৷"
"মই আজি যাওঁ৷ আপুনি ভাবক৷"
"কি ভাবিম?"
"জাষ্ট ঠিংক ইট অ'ভাৰ৷"
"তুমি মোক বিচৰা? সেয়াই নহয় জানো?"
"সেই ভাবেৰে চোৱা নাই৷ জাষ্ট কোম্পানী৷
বহু সময়তে বিশুদ্ধ প্ৰেম দেহকেন্দ্ৰিক নহয়৷ নাৰীৰ শৰীৰক লৈ সংস্কাৰ থাকে৷ মই সেইটো
বিচৰা নাই৷ মই কেৱল আহিম, বহি থাকিম, গুছি যাম৷"
"কেৱল ইমানখিনিয়েই?"
"অঁ ইমানখিনিয়েই৷"
"আজি যোৱা৷ মোক খুব নাৰ্ভাছ কৰি
পেলাইছা৷"
"কথাটো ভাবি চাব৷"
"চাম৷"
"কথা দিছে?"
"উম৷"
"তেনেহ'লে মই কাইলৈ আহিম৷ আফ্টাৰ
মিডনাইট৷"
"ঠিক আছে৷"
***
এই চিৰিজটোৰ প্ৰথমখন উপন্যাস 'ঋণ' পঢ়িবলৈ ইয়াত ক্লিক কৰক।
