"যিদিনা ৰাতি আপোনাৰ স্বামী অসুস্থ হৈ
পৰিছিল, সিদিনা ৰাতি কি কি হৈছিল, সেইটো কওঁক৷ একো বাদো নিদিব, আৰু একো যোগো নকৰিব৷"
"সূক্ষ্ম ডিটেইলছবিলাকো ক'ব লাগিব নেকি?"
"অঁ, ক'ব৷"
"ৰাতি দহটাৰ পিছৰ পৰা ক'বলৈ আৰম্ভ কৰো৷ তাৰ আগত ক'বলগীয়া একো নাই৷"
"কওঁক৷ নেইলপলিছ লগোৱা শেষ কৰি কওঁক৷ মই
বিচাৰো, কথা কওঁতে আপুনি মোৰ চকুলৈ চাই কথা ক'ব৷ কোনোবাই বেলেগ ফালে চাই কথা ক'লে মোৰ অস্বস্তি লাগে৷"
ৰুবিনাই নেইলপলিছ লগোৱা শেষ কৰিলে৷
দুয়োখান হাত মেলি এবাৰ চাই ল'লে, তাৰ পিছত ক'বলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷
"ৰাতি দহটাৰ আগতেই আমাৰ খোৱা-বোৱা হৈ
যায়৷ আমি নিজে নিজৰ কাম আৰম্ভ কৰো৷"
"ভালকৈ কওঁক৷ কি আমি নিজে নিজৰ কাম
আৰম্ভ কৰো?"
ৰুবিনাই চিগাৰেট জ্বলাই কথা কৈ আছিল,
মই
খলিলতকৈও বেছি আগ্ৰহেৰে শুনিবলৈ ল'লো৷ ৰুবিনাই এতিয়া যি কথা ক'বলৈ ওলাইছে, তাৰ স্মৃতি মোৰ নাই৷ এই প্ৰথম শুনিছো৷
ৰুবিনাই ক'লে, "আমি কোনে কি কৰিছিলো সেইটো ক'বলৈ কৈছেতো, কৈছো৷ মোৰ কন্যা পলিন অটিষ্টিক৷ তাই
বহু ৰাতিলৈকে সাৰে থাকে৷ কম্পিউটাৰত গেম খেলে৷ ফেচবুক খুলি বহি থাকে৷ তাইৰ ফেচবুকৰ
বন্ধুৰ সংখ্যা চাৰি হাজাৰ ওঠৰ৷ সিহঁতৰ প্ৰত্যেকৰে নাম তাই জানে৷
“মোৰ স্বামী ষ্টাডিৰূমৰ দৰজা বন্ধ কৰি সোমাই
থাকে৷ কিতাপ পঢ়ে, লিখা লিখি কৰে৷ প্ৰতি নিশা আধাঘন্টা মেডিটেছন কৰে৷ মই কোনোদিনে সেইটো
ৰূমলৈ নাযাওঁ৷
“মই থাকো বেডৰূমত৷ প্ৰায় প্ৰতিদিনে ৰতি
ভূতৰ চিনেমা চাওঁ৷ চিনেমা চাই থকাৰ মাজতে এবাৰ আহি ডালিমৰ ৰস খাওঁ৷ মই দুগিলাচকৈ
ডালিমৰ ৰস খাওঁ৷ ৰাতিপুৱা এগিলাছ৷ ৰাতি এগিলাছ৷ ডালিমৰ ৰস খাই পলিনক এবাৰ চাই আহো৷
মোক দেখিলে পলিনে কয়, ডোন্ট ডিস্তাৰ্ব মি, প্লিজ৷ মই কওঁ, আই লাভ ইউ৷
“পলিনৰ ৰূমৰ পৰা নিজৰ ৰূমলৈ আহো৷ চিনেমা
শেষ কৰি শুই পৰো৷
“সিদিনা ৰাতি মই পাৰ্পল স্কাই নামৰ এখন
ভূতৰ চিনেমা চাইছিলো৷ চিনেমাৰ মাজতে ডালিমৰ জুছ খাবলৈ গৈ দেখো টেবুলত ডালিমৰ জুছ
নাই৷ কাম কৰা বাইজনী নতুন, তাই জুছ বনাই তাত দুটুকুৰা বৰফ দি খোৱা টেবুলত
থৈ দিবলৈ পাহৰিলে৷ মই গ'লো পলিনৰ ৰূমলৈ৷ পলিনে ক'লে, ডোন্ট ডিষ্টাৰ্ব মি৷ মই ক'লো, আই লাভ ইউ৷
“নিজৰ ৰূমলৈ আহি চিনেমাখন শেষ কৰি শুই গ'লো৷ কিমান সময় শুই আছিলো, ক'ব নোৱাৰো৷ টোপনি ভাঙিল পলিনৰ হেঁচুকনিত৷
খোলা দৰজাখনেৰে তাই সোমাই আহিছিল, মোক টোপনিৰ পৰা জগাবলৈ চেষ্টা কৰিছে৷
মই ধৰমৰাই উঠি বহি ক'লো, 'কি হ'ল মা?'
পলিনে কান্দি কান্দি ক'লে, 'ঘৰত ভূত সোমাইছে৷'
'ভূতটোৱে কি কৰিছে?'
'মোক ডিষ্টাৰ্ব কৰিছে৷'
‘কেনেকৈ ডিষ্টাৰ্ব কৰিছে?'
'গোঁ গোঁ, ঘত ঘতকৈ শব্দ কৰি আছে৷ দৰজাত আঁচুৰিছে৷'
'ব'লা চাওঁ৷'
পলিনে ক'লে, 'মই নাযাওঁ৷ তুমি চাই আহা৷ ভূতটোক খেদি থৈ
আহিবা৷'
মই পলিনৰ ৰূমলৈ গ'লো৷ তাৰ পৰা গ'লো ষ্টাডিৰূমলৈ৷ ভূতৰ ৰহস্য ভেদ হ'ল৷ মোৰ স্বামী অজ্ঞান হৈ পৰি আছে
মজিয়াত৷ গোঁ গোঁ শব্দ হয়তো তেওঁৱে অলপ আগলৈকে কৰিছিল৷ তেওঁৰ ৰূমত ভঙা গিলাচৰ
টুকুৰা৷ টুকুৰাত ডালিমৰ ৰস লাগি আছে৷
এম্বুলেন্সৰ বাবে ফোন কৰিলো৷ ৰবিক ফোন
কৰিলো৷ তেওঁক হাস্পতাললৈ লৈ গ'লো৷
খলিলে ক'লে, "ডাক্তৰে ফুড পয়জনিঙৰ চিকিৎসা কৰিছিলনে?
ষ্টমাক
ৱাছ কৰিছিলনে?"
"নাই৷ তেওঁলোকে মাইণ্ড ষ্ট্ৰোক বুলি ধৰি
লৈছিল৷ তাৰ চিকিৎসা কৰিছিল৷ মই সঁচা কথা কৈ থকা যেন লাগিছেনে?"
"অঁ, কিন্তু কাম কৰা বাইজনী নতুনকৈ অহা বুলি
কোৱা কথাষাৰ মিছা৷ মই যিমান দূৰ জানো, ছালমা নামৰ মানুহজনী আপোনাৰ স্বামীৰ
মৃত্যুৰ পিছত জইন কৰিছে৷ নহয় জানো?"
"হয়৷"
"এই মিছা কথাটো কিয় ক'লে?"
"নাজানো, কিয় ক'লো!"
খলিলে ক'লে, "মই জানো৷ আপুনি বহুত সজাই পৰাই ক'বলৈ গৈছিল৷ সজাই পৰাই ক'বলৈ গ'লে বহু অপ্ৰয়োজনীয় কথা সোমাই পৰে৷
আপোনাৰো তেনেকুৱা হৈছে৷"
"হ'ব পাৰে৷"
"আপোনাৰ ছোৱালী পলিনে তাইৰ দেউতাকক বহুত
ভাল পায়, আপুনি কৈছিল৷ নহয় জানো?"
"অঁ৷"
"তাই দেউতাকৰ সৈতে ৰাতি সাৰে থাকি
কম্পিউটাৰ গেম খেলে৷"
"অঁ৷"
"তাইৰ ৰূমৰ কাষতেই দেউতাকৰ ৰূম৷ তাই ভূত
দেখি দেউতাকৰ ওচৰলৈ নগৈ আপোনাৰ ওচৰলৈ আহিল কিয়?"
"নাজানো৷"
"মোৰ ধাৰণা, পলিন আপোনাৰ ওচৰলৈ অহা নাছিল৷ আপুনি
ভূতৰ চিনেমা চায়৷ ভূতৰ শব্দ আপুনিহে শুনিব লাগে৷ তাৰোপৰি অটিষ্টিক শিশুৱে ভূতক ভয়
নকৰে, ভয় কৰে মানুহক৷"
ৰুবিনাই একো নক'লে৷ তাই অলপ ভয় খাইছে৷ ঘনে ঘনে
চিগাৰেটত টান মৰা দেখি তেনেকুৱাই লাগিছে৷ খলিলে ক'লে, "কাম কৰা মানুহজনীৰ কথালৈ আকৌ আহিছো৷
সিদিনা ৰাতি আপোনালোকৰ ঘৰত মানুহজনী নাছিল৷ নহয় জানো?"
"অঁ৷"
"কাদেৰে ডালিমৰ ৰস বনায়নে?
"নবনায়৷"
"তেনেহ'লে মই ধৰি ল'ব পাৰো যে ডালিমৰ ৰস সিদিনা আপুনি
বনাইছিল?"
"ধৰি ল'ব পাৰে৷"
"বাৰু, এনেকুৱাও হ'ব পাৰে নেকি, সিদিনা ৰাতি আপোনাৰ ডালিমৰ ৰস খাবলৈ মন
যোৱা নাছিল, আপুনি গ্লাছটো স্বামীৰ ওচৰলৈ লৈ গ'ল৷ ডালিমৰ ৰসখিনি নষ্ট হোৱাতকৈ তেওঁকেই
খাই পেলাবলৈ ক'লে৷"
ৰুবিনাই কঠোৰ মাতেৰে ক'লে, "আপুনি কি প্ৰমাণ কৰিব খুজিছে, সিদিনা ৰাতি মই ডালিমৰ ৰস বনাই তাত বিহ
মিহলাই মোৰ স্বামীক খুৱাইছিলো৷"
"মই একো প্ৰমাণ কৰিব খোজা নাই, মই অনুমানৰ কথা কৈছো৷ বিশ্বাসযোগ্য
চিনেৰিও এটাৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছো৷ তাৰ বেছি একো নহয়৷"
"আজিলৈ জেৰা কৰাটো স্থগিত ৰাখিব পাৰিনে?"
"জেৰাতো মই কৰা নাই৷ জেৰা কৰিব উকিলে৷
আপুনি কাঠগড়াত থিয় হৈ থাকিব, উকিলে এটাৰ ওপৰত এটা প্ৰশ্ন কৰিব৷ বহুত জঘন্য
জঘন্য প্ৰশ্ন কৰিব। ক্ৰিমিনেল লয়াৰে ধুনীয়া তিৰোতা পালে লেতেৰা প্ৰশ্ন কৰিবলৈ ভাল পায়৷
উকিলৰ জঘন্য প্ৰশ্নৰ পৰা বচাৰ একমাত্ৰ উপায় হ'ল স্বীকাৰোক্তিমূলক জবান-বন্দী
দিয়া৷"
ৰুবিনাই ক'লে, "তাৰ পিছত হাঁহি মুখে ফাঁচী কাঠত ওলমি
দিয়া, নহয় জানো?"
খলিলে ক'লে, "মহিলাক মৃত্যুদণ্ড দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত
আদালত কিছু নমনীয়৷ আপুনি এইটো প্ৰমাণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব যে আপোনাৰ স্বামীয়ে আপোনাক
শাৰীৰিক আৰু মানসিকভাৱে নিৰ্যাতন চলাইছিল৷ ঘৰত ৰূপৱতী পত্নী থকাৰ পিছতো তেওঁ বেশ্যা-গমন
কৰিছিল৷ বনকৰা ছোৱালীবোৰৰ লগত তেওঁৰ শাৰীৰিক সম্পৰ্ক আছিল৷ এইবিলাক দেখি শুনি
আপোনাৰ মগজুৱে কাম নকৰা হৈ গৈছিল৷ ভাবি চাব৷ বাইদেউ, মই উঠো৷ অহাকালি মেজিষ্ট্ৰেটৰ ওচৰত
জবান-বন্দী দিব৷ এটা সৰু বেয়া খবৰ আছিল৷ খবৰটো দিমনে?"
"দিয়ক, আপোনাৰ ভাল খবৰবোৰো বেয়া খবৰৰ
দৰেই৷"
খলিলে উঠি ক’লে, "বেছি ডাঙৰ খবৰ অৱশ্যে নহয়৷ আপোনাৰ
স্বামীৰ ডেডবডি লৈ যে মাইক্ৰ'বাছখন গৈছিল৷ সেইখন খাদত পৰি গৈছে৷ কাদেৰৰ ভৰি
ভাঙিছে, তাক হস্পিতাললৈ নিয়া হৈছে৷"
ৰুবিনাই হো-হোৱাই হাঁহি উঠিল৷ মোৰ
নিজৰো হাঁহি উঠিছিল৷ ৰুবিনাই হঁহা কাৰণটো খলিলে ধৰিব পৰা নাছিল৷ তাক অলপ বিব্ৰত হৈ
পৰা যেন লাগিল৷ কাদেৰে যিমান বাৰেই মাইক্ৰ'বাছ বা বাছত উঠি ঢাকাৰ বাহিৰলৈ গৈছে,
প্ৰতিবাৰেই
এক্সিডেন্ট হৈছে, আৰু প্ৰতিবাৰেই তাৰ ভৰি ভাঙিছে৷ কথাটো কাকতলীয়া? নে বোধৰ অগম্য অন্য কিবা?
ৰুবিনাই গা লৰাই লৰাই হাঁহিছে৷ এনেকুৱা
হাঁহিৰ এটা নাম আছে, কেৱল ওঁঠৰ হাঁহি নহয় সৰ্বাঙ্গৰ হাঁহি৷ ঢেকঢেকনি।
খলিলে ক'লে, "আপোনাৰ ছোৱালী পলিনৰ বিষয়ে জানিব খোজো৷
তাই আপোনাৰ পূৰ্বৰ হাজবেণ্ডৰ ফালৰ নেকি?"
ৰুবিনাই ক'লে, "মই এবাৰেই বিয়া কৰাইছো, মোৰ পূৰ্বৰ হাজবেণ্ড বুলি কোনো নাই৷"
"তেনেহ'লে পলিন কোন?"
"পলিন মোৰ ভনীৰ ছোৱালী৷ পলিনৰ জন্মৰ সময়ত
তাইৰ বিয়া হোৱা নাছিল৷ পলিনৰ জন্মটো তাইৰ কাৰণে ডাঙৰ সমস্যা আছিল৷ পলিনক মোৰ লগত লৈ আহি মই তাইক উদ্ধাৰ কৰো৷ পলিনে মোকেই তাইৰ মাক বুলি জানে৷"
"আপোনাৰ ভনীজনীৰ বিষয়ে কওঁক৷"
"তাই আমেৰিকাত থাকে৷ বিয়া হৈছে৷ সুখত
আছে৷ এই হত্যাকাণ্ডটোৰ লগত তাই কোনোপধ্যে জৰিত নহয়৷ গতিকে তাইৰ বিষয়ে আৰু একো
নকওঁ৷"
"আপুনি যেনেদৰে পলিনৰ মাক হ'ল৷ আপোনাৰ স্বামী কিয় দেউতাক নহ'ল?"
"মই বিচৰা নাছিলো৷ মোৰ স্বামী এজন
পবিত্ৰ মানুহ৷ অপবিত্ৰ কোনো বস্তুৰ সৈতে তেওঁ যুক্ত হওঁক, সেইটো মই বিচৰা নাছিলো৷"
"নিজে অপবিত্ৰ বস্তুৰ সৈতে যুক্ত হৈ
থকাত আপোনাৰ আপত্তি নাই, নহয় জানো?"
গাড়ী খাদত পৰা বুলি শুনিলে ভাব হয়
গিৰিখাদ৷ প্ৰথম যেতিয়া শুনিলো মোৰ ডেডবডি কঢ়িয়াই নিয়া মাইক্ৰ'বাছখন খাদত পৰিছে, তেতিয়া ভাবিছিলো, ভয়ংকৰ কিবা ঘটিছে৷ এতিয়া মই ঘটনাস্থলীত
আছো৷ তেনেকুৱা একো ঘটা নাই৷ ৰাস্তাৰ কাষৰ নৰ্দমাত পৰি গৈছিল৷ ঠেলা-ঠেলি কৰি
গাড়ীখন উঠোৱা হৈছে৷ ড্ৰাইভাৰে ষ্টাৰ্ট দিবলৈ চেষ্টা কৰি আছে৷ ইঞ্জিনটোৱে ঘৰৰৰ
শব্দ কৰি বন্ধ হৈ গৈছে৷
কাদেৰক হস্পিতাললৈ নিয়া বুলি শুনিছিলো,
কথাটো
মিছা৷ সি ভৰিখন অলপ সময় হেঁচি ধৰি থাকি গেঙনিৰ শব্দ কৰিছে৷ তাৰ গাৰ বৰণ নীলা পৰি
গৈছে৷ অক্সিজেনৰ অভাৱ হ'ল মানুহৰ বৰণ নীলা হয়৷ কাদেৰৰ সঁচাকৈয়ে অক্সিজেনৰ অভাৱ হৈছে, তাক সোনকালেই হস্পিতাললৈ নিয়া দৰকাৰ৷
এক্সিডেন্ট হৈছে শালনি-বাৰীৰ ভিতৰৰ
ৰাস্তাত৷ ওচৰে পাজৰে মানুহ দুনুহ নাই, অকল পুলিচৰ জীপ এখন আছে৷ মাইক্ৰ'বাছখন জৰীৰে জীপৰ সৈতে বন্ধা হৈছে৷
টানি নিয়া হ'ব৷
মাইক্ৰ'বাছখন যেতিয়া গুচি যাব, তেতিয়া বাৰু ময়ো সিহঁতৰ লগতে যাম নেকি?
নে
মই অকলে পৰি থাকিম শালনি-বাৰীৰ মাজত? কি হ'ব, একোৱেই নাজানো৷ মোৰ ঠাণ্ডাটো তীব্ৰতৰ
হৈ আহিছে৷ হিমশীতল বতাহ এচাতি বিশেষ কোনোবা এটা দিশৰ পৰা আহিছে৷ সেই দিশটো উত্তৰ,
দক্ষিণ,
পূব
নে পশ্চিম কোনে জানে?
পুলিচৰ জীপে মাইক্ৰ'বাছখন লৈ গ'ল৷ মাইক্ৰ'বাছৰ ভিতৰত মোৰ ডেডবডি৷ মই (বা মোৰ
চেতনা) একে ঠাইতে পৰি ৰ'লো৷ এয়া জানো উচিত হৈছে? কিমান সময় পৰি থাকিব লাগিব ইয়াত?
***
